Sztuka modlitwy w doświadczeniu filokalistycznym Emiliana (Vafeidisa) Simonopetrity

Autor

  • Andrzej Borkowski Katedra Teologii Prawosławnej, Uniwersytet w Białymstoku

DOI:

https://doi.org/10.15290/elpis.2017.19.22

Słowa kluczowe:

starzec Emilian Simonopetrita, modlitwa, Filokalia, monastycyzm, Góra Athos

Abstrakt

Starzec Emilian określa modlitwę charyzmą, niebiańskim radosnym spotkaniem i komunią Boga z człowiekiem. Sztuka modlitwy w doświadczeniu filokalistycznym starca jest uzależniona od stanu naszego umysłu, który powinien być czysty, pozbawiony wszelkiej obcej treści w oczekiwaniu przyjścia Boga. Prawdziwa modlitwa odrzuca wszelki smutek i małoduszność, zaś ramki prawa w których może zaistnieć są określane przez pokój, ciszę, spokój ducha, absolutne wyciszenie i milczenie. W rzeczywistości modlitwa nie jest czymś, co czyni sam człowiek, jedynie to rozpoczyna, tego pragnie, ale wypełnia ją Duch Święty. Modlitwa jest
naszą powszednią powinnością życiową. O sukcesie podczas modlitwy możemy mówić wówczas, gdy stanie się naszym miejscem schronienia. W swym nauczaniu starzec rozróżnia czynniki wewnętrzne i zewnętrzne, które mają wpływ na modlitwę. Do pierwszych zalicza stan naszego ducha i jego związek z Bogiem, zaś modlitwę określa mianem homilii umysłu, oddechem ducha, pokłonem oddawanym Bogu. Do drugich zalicza wiedzę o różnych sposobach modlitwy, niezbędną do mistycznego natchnienia przez Ducha Świętego. Takimi są uczestnictwo w liturgii Bożej, modlitwa nieustanna, jezusowa i własna, reguła modlitewna, rozważania w skupieniu
i wyciszeniu. Modlitwa nie izoluje się sama w sobie, ale pozostaje w ścisłym związku z uczestnictwem w nabożeństwach, dziękczynieniem, czuwaniem, w celu pokonania cielesnych namiętności. Starzec przestrzega przy tym, aby modlitwa nie stała się powodem odizolowania, ponieważ wówczas stanie się kłamliwą i nieszczerą. Modlitwa nie jest pracą umysłową która męczy, ale jest pełnią dynamizmu nakierowanego na Boga.

Downloads

Download data is not yet available.

Bibliografia

Materiały źródłowe:

Αρχιμ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου, Θεία λατρεία-Προσδοκία καιόρασις Θεού, Αθήναι 2009.

Αρχιμ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου, Κατηχήσεις και Λόγοι:

– t. 1, Σφραγίς Γνησία, Ορμύλια 1995,

– t. 2, Ζωή εν Πνεύματι, Ορμύλια 1998,

– t. 3, Αγαλλιασώμεθα τω Κυρίω, Ορμύλια 1999,

– t. 4, Θεία Λατρεία, Ορμύλια 2001,

– t. 5, Σταθμοί στην Πνευματική Ζωή, Ορμύλια 2003.

Αρχιμ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου, Λόγοι ασκητικοί. Ερμηνεία στον Αββά Ησαϊα, Αθήναι 2005.

Αρχιμ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου, Λόγος περί νήψεως. Ερμηνεία στον άγιο Ησύχιο, Αθήναι 2007.

Αρχιμ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου, Νηπτική ζωή και ασκητικοί κανόνες. Ερμηνεία στους οσιούς Πατέρες Αντώνιο, Αυγουστίνο και Μακάριο, Αθήναι 2011.

Αρχιμ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου, Περί προσευχής. Ερμηνεία στον όσιο Νείλο τον Ασκητή, Αθήναι 2016.

Αρχιμ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου, Περί αγάπης. Ερμηνεία στον αγιο Μάξιμο, Αθήναι 2015.

Αρχιμ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου, Χαρισματική οδός. Ερμηνεία στον βίο του οσίου Νείλου του Καλαβρού, Αθήναι 2009.

Opracowania:

Γιανναρά Χρ., Καταφύγιο Ιδεών, Αθήνα 1987.

Γιέβτιτς Αθανασίου (Επισκόπου), Ο πατής Αιμιλιανός Μετεωρίτης και αγιορείτης, [w:] Σύναξις Ευχαριστίας – Χαριστήρια εις τιμήν του Γέροντος Αιμιλιανού, Αθήναι 2003.

Ελισαίου Αρχιμανδρίτου, Η μοναχική Κλίμαξ του Γέροντος Αιμιλιανού, [w:] Σύναξις Ευχαριστίας.

Μαστρογιαννοπουλου Η. (Αρχιμ.), Άγιες Μορφές της νεωτέρας Ελλάδος, χ.χ. Αθήναι.

Μωϋσέως Μοναχού Αγιορείτου, Ιερές Μορφές του Αγίου Όρους, Κατερίνη 2006.

Σεραπίωνος Σιμωνοπετρίτου, Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης: Ιχνηλασία Ζωής, “Πεμπτουσία” 2004, nr 14.

Pobrania

Opublikowane

2017-12-20

Jak cytować

Borkowski, A. (2017). Sztuka modlitwy w doświadczeniu filokalistycznym Emiliana (Vafeidisa) Simonopetrity. Elpis, (19), 191–200. https://doi.org/10.15290/elpis.2017.19.22

Numer

Dział

Artykuły